W krainie walca

13 listopada w sali teatralno-widowiskowej  MCK PGE Gigantów Mocy odbył  się wykład pani Profesor sztuk muzycznych Anny Jeremus-Lewandowskiej z cyklu „W kręgu sztuki”. Agnieszka Bielska, główny instruktor ds. animacji i imprez stwierdziła, że to wyjątkowe spotkanie z wyjątkowym gościem. Pani profesor to wybitna śpiewaczka operowa obdarzona wspaniałym sopranem koloraturowym. Jest też pedagogiem. Promuje muzykę klasyczną, przede wszystkim operową i operetkową. Zaprosiła bełchatowian do krainy walca,  w podróż po świecie najpiękniejszych przebojów muzyki operetkowej pełnych melodii, uroku i wdzięku.

Spotkanie w Miejskim Centrum Kultury było  otwarte dla słuchaczy Uniwersytetu Trzeciego Wieku a także  wszystkich mieszkańców Bełchatowa. Na  ogromnym ekranie można było podziwiać  najsłynniejsze wykonania najpopularniejszych walców. W Europie tańczymy walce od ponad dwustu lat. Pierwszy raz -  w roku 1815 - na kongresie wiedeńskim kończącym wojny napoleońskie.  Prawdziwa  gwiazda wieczoru  prof. Anna  Jeremus – Lewandowska   zaprezentowała bełchatowianom najsłynniejsze arie i walce. Dwa zaśpiewała sama w przecudnych sukniach. Panie od lat dwu do stu były zachwycone.

Prof. Anna  Jeremus – Lewandowska  przedstawiła nie tylko zapierające dech w piersiach   pieśni z najpiękniejszych operetek, które powodują wydzielanie endorfin ,,hormonu szczęścia’’. Na wykładzie z operetki pani Profesor zaproponowała wspólne słuchanie najpiękniejszych melodii operetkowych. Chwaliła przy tym wspaniałe warunki  w Bełchatowie. Nie tylko salę teatralno -widowiskową czy wielki ekran, na którym można było oglądać gwiazdy, znakomitą jakość dźwięku. Dzięki temu można się było czuć, jak na koncercie. Jako pierwszy został odtworzony ,,Marsz Radetzckiego’’, honorujący austriackiego feldmarszałka Józefa Wenzla Radetzky'ego von Radetz, zwycięzcę bitew pod Custozą i Nawarą w czasie Wiosny Ludów. Marsz jest do dziś  grany podczas wiedeńskiego koncertu noworocznego.    Pani Profesor opowiedziała też o rodzinie Straussów, królach walca, austriackich kompozytorach: Johannie Straussie ojcu i synowi. Obaj nosili to samo imię i nazwisko. Komponowali także Josef i Eduard Strauss.

Dorobek i wykształcenie muzyczne pani Profesor są imponujące. Ukończyła wydział wokalno – aktorski na Akademii Muzycznej w Łodzi. Sceniczną karierę rozpoczęła w roku 1986. W państwowej operze w Bydgoszczy zaśpiewała  partię Rozyny  w ,,Cyruliku sewilskim’’. W latach 1988 – 2006 była związana z Teatrem Wielkim w Łodzi. Brała udział w kilkudziesięciu premierach operowych oraz w licznych turnee koncertowych. W swoim repertuarze ma ponad 30 ról operowych i operetkowych oraz  oratoryjnych. Była Królową Nocy w ,,Czarodziejskim flecie’’, Wiolettą w ,,Trawiacie’’, Hanną w ,,Strasznym dworze’’ itd. itd.  Pani Profesor była gwiazdą wielu festiwali operowo- operetkowych. Prowadziła działalność koncertową w kraju i za granicą. Jest autorką prac naukowych dotyczących techniki wokalnej, redaktor naczelną poradnika muzycznego, organizatorką warsztatów oraz festiwali muzycznych. Od 2007 roku prowadziła forum kultury Politechniki Łódzkiej- cykliczne spotkania z wybitnymi ludźmi kultury i sztuki. Za swoją działalność artystyczną i pedagogiczną została uhonorowana Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz medalem  Zasłużony Kulturze Gloria Artis. To polskie odznaczenie państwowe nadawane przez ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Dla  miłośników operetki szczególnie Wiedeń był i jest miastem marzeń. Wysłuchaliśmy  znakomite wykonania operetkowych arii w wykonaniu Anny Netrebko,  Placido Domingo. Johann Strauss syn skomponował wiele operetek. Najbardziej znane to m.in. ,,Baron Cygański i ,,Zemsta Nietoperza’’. Pani Profesor w Teatrze Muzycznym Roma  śpiewała rolę pokojówki Adeli z tej drugiej operetki. W czasie wykładu opowiedziała, z kim śpiewała arię ,,Taki pan jak pan’’ w parku zdrojowym w Ciechocinku. A jak się bawiły elity Wiednia za życia Johanna   Straussa? Operetka to nie tylko wspaniale arie, ale także tańce: polka, walc, czardasz. Ten ostatni to ludowa muzyka węgierska i cygańska. Najpiękniejsze skomponował  zdaniem pani Profesor, Wittorio Monti. Jak wspaniale gra tu skrzypek, jak jest prowadzona melodia; wysokie dźwięki, które bardzo trudno zagrać?  Muzyk leciutko dotyka struny palcem a ona wywołuje  dźwięk wyższy o całą oktawę. Cymbały to również węgierski instrument ludowy. Kompozytorzy wprowadzali czardasza do bardzo wielu operetek, bo publiczność ten taniec kochała.

Opowieści Hoffmanna to wspaniała opera, nie operetka. Jej autor, Jakub Offenbach całe życie pisał operetki. Napisał ich kilkadziesiąt,  ale marzył o napisaniu opery. Napisał właśnie  ,,Opowieści’’. Główny bohater, Hoffmann sprzedaje duszę diabłu. Dostaje za to specjalne okulary. Gdy przedstawiają mu Oliwię, patrzy na nią przez te okulary. Wydaje mu się, że jest wspaniała. A to tylko lalka.  Bardzo trudna jest jej aria. Kocha ją za to publiczność z całego świata.

Życie i twórczość Jakuba Offenbacha to kwintesencja belle epoque (pięknej epoki) którą zakończyła I wojna światowa. Tę wojną Europa popełniła samobójstwo. A było tak pięknie. Orfeusz doskonale wiedział, że straci Eurydykę jeśli się obejrzy. Zostanie ona w Hadesie, w krainie umarłych. Mimo to obejrzał się, bo piękne dziewczęta tańczyły kan - kana.

Anna Staniaszek